Çünkü eğitim prototipler yaratır.
Bütün eğitsel etkinlik bu prototipi inşa etmek üzere organize edilir. Çocukların doğasında var olan ve her bir çocuğu birbirinden farklı kılan nitelikler mevcut eğitim sistemlerinin imbiğinden geçerken yok olur, benzeşir ya da baskılanır. Sonuçta ortaya çıkan bireyler uslu, uyumlu ve tekdüzedir.
Eğitim bir sonuçtur.
Ne yazık ki birbirinden farklı amaç, yöntem ve anlamları olan bu iki kavram birbirini ikame eder hale gelmiştir.
Oysa öğrenim, öğretici ile öğrenen arasında, karşılıklı bir ilişkidir.
Öğretici ile öğrenen rol değiştirebildiği için de demokratiktir. Bilgiyi hap gibi sunmayıp, bilgiye ulaşma olanaklarını sonuna dek açtığı için, özgürleştiricidir. Bu çok sesliği de beraberinde getirir. Çünkü farklı nitelikleri olan bireyler, farklı sonuçlara ulaştığında çok seslilik de başlar. ‘Öğrenim’ kavramında, tek bir başarı ölçütü yoktur. Hedefler bireyin kendine özgüdür. Bunun için de yaratıcıdır, adildir.
Bilgi, merakla başlayan, soru sorarak ilerleyen, emekle ulaşılan bir süreçtir.